ناتمام!

ما به همدیگر قول دادیم... یادت نیست؟ دوباره خم و شکن های دریا تو را با خود کجا برده؟

کسی را جز به جز محبوبه ی خود، خودخواه دانستی؟ روزگار بس عجیب است و طاقت فرسا! مانند تو آنقدر قریحه خوبی در نوشتن و سرودن ندارم اما برایت از اعماق قلبم می‌گویم. می دانم نمیدانی که چرا چند روزگاری است برایت پی در پی نامه میفرستم. پروانه ده تا شرح دهم... حقیقتا غمگینم و تاریک! نه به آن اندازه که فکر میکنی اما دلخوری اعلایی دارم که بیان کردنش آنقدرها هم مهم نیست ولیکن انسان تا رنج خود را فاش نکند مگر آرام می‌گیرد؟

_ نویسنده متاسفانه در حال حاضر مودی بوده و ادامه نداده عیبابا