صبح عالی پورتقالی

آدما با احساساتشون زندگی میکنن و بس

طی یک حرکت بسیار انتحاری تصمیم گرفتم هرچی صدا توی مغزم هست رو خاموش کنم و به قولایی که داده‌بود ودم عمل کنم. مثل اینکه هر چی هم بشه من بازم حرف میزنم(بدون توجه به اینکه کی هست و کی هست*)

گفتم بیخیال پریا میشه با خودت کنار بیای و گودرتمندانه و بدون خجالت بری جلو و حرف بزنی؟ درسته که هزار بار پیام دادم ولی باشه اهم...

اون پریای ۴ سال پیش که کلی دوست داشت بهم حس خیلی خوبی میده چرا خرابش کنم... در حال حاضر تنها عامل مخرب این حس و حالم کسیه که میخواست کلی بهم کمک کنه تا خودمو پیدا کنم!

وای پام درد میکنههه. قرار شد یه بار واقعا عروسک فیلی بگیرم چون هرچی عروسک داشتم دادم به دخترخالم صنصتصوص پشت این عروسکا کلی خاطرست و من هنوزم باهاشون بازی می‌کنم یعنی چی